mədhnamə

mədhnamə: is. <ər. mədh və fars. . . . namə> Bir şəxsi və ya şeyi tərif etmək məqsədilə yazılmış şeir; mədhiyyə. . . Osmanlı ədiblərindən Xocazadə Məhəmməd Übeydulla bəy əfəndi öz barəsində ərəbcə yazdığı mədhnamələri oxuduq. C. M.. Şairlərdən ancaq Əbül-Üla Atabəyə təqdim edilərək yazdığı mədhnaməni oxudu. M. S. O.. // Ümumiyyətlə, tərif (mənfi mənada işlənir). Məqalə deyil, mədhnamədir. – <Xanlar> badələri qaldırıb, bir-birinə mədhnamələr deyib eyşi davam etdirdilər. S. R..

Игры ⚽ Нужен реферат?

mədhnamə — ə. və f. 1) bax: mədih(ə) (2 ci mənada); 2) m. tərif … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mədhiyyə — ə. bax: mədhnamə (1 ci mənada) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mədihəgu — ə. və f. mədh edən, mədhnamə yazan; məddah … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
məddah — sif. və is. Mübaliğə ilə bir adamı və ya bir şeyi mədh və tərif edən; mədhnamə yazan. Vəsfin etmək üçün sənin tək şahın; Nizami, Xaqani gərək məddahın; Zakirin hədyanı sənə yetişməz. Q. Z.. <Canbalayev Rəşidə:> Sən belə məddahlardan olma,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mədhiyyə — is. <ər.> ədəb. Birini mədh etmək, tərifləmək məqsədilə yazılmış şeir; mədhnamə, mədh … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Academic Dictionaries and Encyclopedias